senli otobüsler geçiyor otogardan
sessiz şehirler düşüyor önüme
kuşları ölmüş sokakların hep sessiz
ağaçları devrilen
yaprakları dökülen
çiçek bile vermeyen
susuz kalmış aşklar
sessiz şehirler beliriyor gözümde
haritadan silinme
korkusu taşıyan
kadınlar ve çocuklar
bir yanlışlığa açan
uyku saati gibi
kimsenin ölmeyeceği
bir gün dileğiyle
yaşayan şehrimiz
bizim dahi değil.
yine senli,
karşı şehri düşledim.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta