Karşı Pencere Şiiri - Can Alpaslan

İlk kalp çizişim titrek ellerimle karşı pencereye
Biraz zorlanırdım görmeye
Ne de olsa siz ikinci katta
Biz zemin katta güneşsiz ortamda…
Ama sevdiğim, hiç vazgeçemedim
Seni bir kez daha görmeyi
Boynumun tutulmasına aldırmadan
Küçük bir edanı yedi yaşında görmek için
Hep baktım…
Gidişinde de baktım
Eşyalar çıktı, perdeler söküldü
Gönlümün bayrağı yarıya indi
Saygı duruşunda boş pencerene
Baka kaldım öylece
Artık boynumun ağrıları geçmişti belki
Ama gözlerimin, yüreğimin acısı hala
Karşı pencerede…