Karşı Komşum Şiiri - Yorumlar

Yok öyle 'köpekle insanı' karşılaştırmak..
İşin uzmanı değilsem bile az köpek beslemedim Ömer Kardeşim..
Avcılık var da..

Şimdi niye dedim 'insanla köpeği karşılaştırmayalım, kıyaslamayalım' diye biliyor musun, yazayım da herkes okusun..:
'Çakır adında bir köpeğim vardı.
Daha küçücük iken aldım, sütle besledim neredeyse..
Büyüdü, serpildi. Altı aylık iken ava alıştırılmalıdır av köpeği diye başladım dağ, taş ava götürmeye.
Mübarek keklik kokusunu alır almaz beni unutuyor, başlıyordu deli gibi bir oraya, bir buraya koşmaya. Ardında ben soluk soluğa ama köpek bu, dört ayaklı yetişmek ne mümkün?
Keklikleri bulur bulmaz dalıyordu ormana, ben bir tepede, o bir koyakta keklikler alıp başını gidiyordu, elimde mavzer olsa yine yetiştiremezdim, zaten güçlükle görüyordum, o kadar uzaktı..
Yapılacak ne var?
Yakıyordum bir sigara, bir taşın başına oturuyor Çakır dönüp gelsin diye bekliyordum.

Düzelir mi diye bir kaç kez uzunca bir zincirle belime taktım.
Tek sıkıntı o hangi çalıyı dolanırsa ben de peşinden dolanmalıydım, yoksa işler karışıyordu..
Sabrettim. Olacak gibi dedim.
Yine avdayız, belime bağlı Çakır.. Baktım, bir koku bulmuş olmalı ki kuyruğu bir sağa, bir sola.. Hızlandı, beni de çekmeye başladı. Derken bir çalıyı dolanıyorduk beraber hızla geri döndü, ters istikamete! Ona uyacağım diye geri dönmeye çalışırken o çoktan karşı tarafa geçmiş, ben de çalının içine yüzü koyun!
Yapacak bir şey yoktu, yüzümü, gözümü çalılar zaten yolup almıştı, son bir gayretle zinciri çözdüm belimden koyuverdim Çakır'ı!
Zincir seslerine kalkan kekliklerin sesi karışmış, bense çalıdan bir türlü çıkamamıştım!
Nihayet çalıdan kurtulup çıktığımda az üst tarafımdan biri canhıraş bir biçimde bağırıyordu:
Hey Avcı! Köpeğin kayadan aşağıya mı uçtu ne, takılı kaldı, koş kurtar tasması boğacık hayvanı!
Hızla gösterdiği tarafa kan revan koştuğumda ne göreyim, zincir bir çalıya dolanmış, Çakır da kekliğin ardından koşacağım derken atladığı kayada asıl kalmış, boyuna garip sesler çıkarmıyor mu?
O çalıdan nasıl kurtardım bilmiyorum zinciri.. Bıraktığımda 'küt!' diye bir ses, ardından yine keklik peşine düşmüş, ta karşı yamaçta bir o çalıya, bir çalıya koşup keklikleri kaldırıp uçurmuyor mu Çakır?
'Fesuphanallah!' çekip seslenen kişiye döndüm.. O da bana doğru geliyordu. Selam verip oturduk bir taşın başına.. Çobanmış kendisi.. Dönüp bana:
'- Bu köpekten av bekleme. Kendisi için yapıyor avı, hiç seninle alakası yok..
Böyle köpekler avdan yanadır. Kaçın avcı geliyor der gibi sen yanaşmadan bulur, kaçırır!
Bana ver, benim işime yarar. Hiç değilse çakalları sürüden uzak tutar..'

Çobanın sözünü tuttum, yorgun argın yanımıza dönen Çakır'ın zincirini, tasmasını verdim eline, dönüp geldim..'

Demek ki neymiş..
İster köpek olsun, ister insan.. Yalnız kendini düşünüyor, ortak bir hayatı kabullenmiyor, burnunu her yere sokuyorsa, bırakacaksın gitsin!'

Karşılıklı diyalog formunda hoş, gayet başarılı bir 'öykü şiirdi..'
Kutlarım Ömer, Kardeşim..

Bu arada,
-Perişansın o zaman
Yemek işini ne yapıyorsun, dedim
-Demin lokantadan üç dürüm söyledim.
Birini ben yedim ikisini çapkına verdim.
-İyi afiyet olsun, dedim
-----Ömer hocam insanlık tarihi kadar eskidir iletişim hep sorun olmuştur bu durumu anlatan şiirinizi ve sizi içtenlikle kutluyorum .

Çok hoş zevkle okunacak bir çalışma ..Gerçekten bu konu düşünülesi bir durum bir hayvanla çok sıkı bir bağ kuruluyor..İnsanlar birbirini kıskanmaktan sevmeye vakit ayırmıyorlar..Anlamak zor kimin neyini paylaşamıyoruz..Gönülden kutlarım Ömer bey saygılarımla..

güzel bir sorgulama yüreğine sağlık

ÖYKÜYÜ ANDIRAN GÜZEL BİR ŞİİR ÖMER KARDEŞİM KALEMİN AİM OLSUN

Öykü tadında güzel bir şiir okudum kardeşimin kaleminden?.

GERÇEKTEN ÜZERİNDE DÜŞÜNÜLMEYE DEĞER. BİLMEM ACABA NEDEN?...NEDEN İLETİM KURMADA ZORLANIRIZ KENDİ TÜRÜMÜZLE?.

Nesire de yakışan bir konu. Kutladım içtenlikle... Nicelerine...