Karşı Kıyıda Şiiri - Gencay Coşkun

Birilerinin uykusuz kalması
Lazımdı
Gözünü kırpmak imkansızdı
Umutsuzluk zamanlarında
Geceyi bölenler
Hep ayazdı
Hep uykusuzdu
Yürekleri susuzdu
Derin çatlakları açılmıştı
Derin vadilerinde
Diğerleri uyurdu, yerdi, içerdi, yutardı,
İçini dışarı atarak zevklere dalardı
Gün sayılıydı
Bileni olmazdı
Birileri tenlere akardı
Günahlara salardı
Beyin kıvrımlarında
Beklerken sabahları
Günaha sevaba takılan
İnsan taneciklerine takılırdı
Bir el açılmışsa
Utanarak çekinerek
Kapanmaması lazımdı
Milyon tanesi seni itmiş olsa bile

Kopyacı sürüsüydü
Önceden klonlanmışlar gibi
Ellerinde günlük yıllık ömürlük
Talimatlardan bir sepet
Taşımamak gerilikti
En geride olanların
Hiçte ileri gitmeye niyeti olmamıştı

Güneşi doğduran batırırdı
Gecelere yıldızları ayı salardı
Kum gibi dökülürdü ışıklar
Çok uzaklardan gökyüzüne

Uykusuz gecelerde
Düşünceler cam gibi saydamdı
Sayıyı fazla olsa da
Dertlerin
Sabah nasılsa güneş doğacaktı
Umutlar devamlı olacaktı
Denemeden yenilmek
Savaşmadan ülkeni teslim etmek gibiydi
Savaşıp kaybedenler
Düşmanlarının gözünde bile
Kahraman olup boyun eğmezlerdi
Sapır sapır ölürlerdi belki
Gururla bakarlardı
Geride bıraktıklarına
Geçmişlerini utandırmazlardı
Kimseyi arkadan vurmazlardı
Vuramazlardı
Gözleri acırdı kalleşliklerde
El kaldırana bile dokunmayıp
Yaşamı kucaklardı
Meydanlarda
Ölüm kadar basit
Ölüm kadar zoru yoktu
Şeref kadar asili ise
Hiç olmadı
Denemek lazımdı
Düşünmek lazımdı
Ve onurunla yerinde ölmek lazımdı

Bir bayrak açılmışsa
Açanların hakkını vermek
Rüzgara sonsuz isimlerini
Tekrar tekrar salmak lazımdı

Bir şeyler yapmadan
Bir şeyler istememek lazımdı

Uykusuz gecelerin sonu
Derin gözyaşı olsa da
Sularında boğulmak
En güzeliydi
Gücümün sonunda
Adlarımız kazınırdı zamana
Yontularında
Çocuklar oynardı
Çiçekler açardı
Güneş hiç doğmamış gibi
Tekrar doğardı.......
Bir daha doğana kadar
Beklemek lazımdı

Karşı kıyıda
Bekleyen arkadaşların yanında
Gelecek arkadaşları
Tutup ellerinden çekmek lazımdı
İncitmeden üzmeden üzülmeden.....