Karşı Kaldırımlar (3) Şiiri - Süleyman Eser

Yıkık bir duvara
Yaslanan ağacın
Gölgesinde yas tutan
Çöp tenekesinin yanında
Bekliyordum geçmeni
Bu sonbahar yağmurunda
Islanmış kaldırımda

Kara kara bulutların
Şefkatine sığındım
Güneşi bulamayınca
Sabaha dek uyumadım
Vakit doldu, sabah oldu
Ama güneşin rengi yoktu
Kara kara bulutların
Ardında aradım
Akşamüzeri görünüverdi
Yine nazlandı, kayboldu

Yaşlı bir nine geçiyordu
Beli iki büklüm çileden
Gözleri yeri inceliyordu
Ne arıyordu acaba
Kaybetmişti de dünden
Belki de top yekun gençliğini
Arıyordu bin bir hevesle
Ama bulamayacaktı naçar
Biraz ilerde yoruldu
Kaldırım taşına oturdu
Bizim emektar

Ve bu gün işte
Seni beklemekten yoruldum
O çöp kokan köşede
Ve hiç ardıma bakmadan
Döndüm tüm düşlerimle geriye

İlk defa oturuyorum
Senin geçtiğin saatte
Yine geçeceksin oradan
On sekiz on beşte
Yine her zamanki gibi
Neşe gelecek dünyaya
Ama ben orada yokum
Bana da bir tutam
Heves yolla
Sadece seni beklemem
İçin bana bir
Yeşil ışık yak
Ne mutlu şarkı olur
Ne mutlu şiir…
-ÜMRANİYE-
_ _. _ _.2003