Karşı Balkonlar Şiiri - Mustafa Ceylan

Karşı balkonlarda söyleşip durur
Ayı gökyüzünden ayartıyor can.
Alıp hançerini bağrıma vurur
İy’olmaz yâremi kanatıyor can.

Karşı balkonlarda bülbül sesi var,
Bilemem kalbinde acep nesi var?
Orada mutluluk burda yası var,
Ağlarım... Yüzümü morartıyor can.

Karşı balkonlarda gülün kokusu,
Koku değil sanki yârin uykusu...
Yusuf’ un düştüğü sevda kuyusu
Nerdedir? Söylemez, aratıyor can.

Karşı balkonlarda asılı mendil,
Yorgun penceremde yanmıyor kandil.
Ben inleyen hazan, o goncada gül
Hüzün yaprağımı kopartıyor can.

Karşı balkonlarda eğlence, cümbüş
Cadde ortasına yayılıp düşmüş.
Aslılar, Şirinler bahtıma küsmüş;
Alın yazımızı karartıyor can.