Kars...Yitik Sevdam Şiiri - Yusuf Karahal

Ayrılığında özlemlerimin sel gibi akıp çağladığı, tarifi imkansız talihsizliklerin derinliklerinde kıvranan duygularımın, boğulma noktasındaki kanat çırpınışlarıyla, çizgi çizgi dalgalar halinde suratımı saran bezgin anlardaki çaresizliğim ve sadece sana yönelik düşüncelere gebe olan faaliyetlerimin, sabahlara kadar feryadıyla ateşler içinde kaldığım bu doğum sancılarının getirmiş olduğu hayellerimin, susuzluktan çatlayan haykırışlarıma yağan yağmurla yeşeren ümitlerime rehber olan tanımadık bir yüzle karşıma çıkan sen...... Günlük yaşantımın içerisinde milyonlarca kez muhatap olduğum yaşadıkça tanıyamadığım ve doyamadığım, bıkıp ta ayrılamadığımız, yüreğim gibi doğru atışlara rağmen, duyarsızlıkla duraksayan...memleketim Kars...!

Şimdi sen kollarını açmış, beyaz gelinliğini giyerek düşlerime sarkarak yüreğimi bilinmezlere sürüklercesine beni benden alıyorsun. Sert fırtınalarının içerisinde savrulan sıcacık hayellerimi, kaderin cilvesine sunarcasına hayat çizgilerimi çiziyor ve uzaklardan bana bakarak ağlıyorsun. Sen mi ihmal edildin geleceğimiz mi bilemedim....yitik sevdam... Kars...!

Gözlerimin buğunda buharlaşan hayellerimi dondururcasına soğuklarını çek bakışlarımdan. Sana bakarken kendi yalnızlığımı görüyorum, sana bakarken kendi gerçeklerimizin acımasızlığını hissediyorum..Yüreğimde değişmeyen sevdam gibi, yıllardır değişmeyen yollarında gençliğimi ve anılarımı arıyorum. Ne kadar da canlı ve taze izleri var. Hiç yaşanmamış gibi yalanlarla ömrümü öğüterek, döküntü saçlarımın arasına gizlediğin, yitik dünyamı bana da göster. Her metrekarende binlerce sırrımın gizli olduğu, sadık topraklarında yetişen kardelenlerin kokusunu yıllar ötesinden dimağlarıma çekerek seni solumak istiyorum. Neden güzel kokuyorsun....memleketim Kars...!

Yalnız sen beni anlarsın, yalnız sen beni bilirsin. İçimde kurşuna dizdiğim değerleri, dağlarına savurarak milyonlarca ben olan benleri, soğuk ihtilallere rağmen toprağının altında sıcacık saklayan anne şefkatinin derinliklerinde, kahpelikleri utandırırcasına şerefsizliklerin çarkına çomak sokarak, eski dostuna vefa borcunu ödercesine fedakarlığın gözlerimi yaşarttı. Oysaki sokak köpekleriyle muhataplığı sana reva görenler utansın. Yüreğimdeki sevdan, son sokak lambası sönene dek içimi aydınlatacak ve karanlıklar içerisinde yine seninle, seninle olmak anlatılmaz bir çizgi ve kader olsa gerek....memleketim Kars...!