Kars Türküsü Şiiri - Kubilay Demirkaya

Dileğim bir daha böyle vahşetlere maruz kalmayalım, yaşamayalım...! Çok acı! Şu üç beş satır kelimeleri yazdığımda tüylerim diken diken oldu! Sabır sınırlarım gerildikçe gerildi! Aşırıya kaçmamak için özen gösterdim. Ancak beni derinden yaralayan, Ermenilerin, gerçek belgeler dururken yalanların arkasına saklanıp, olmayan bir soykırımı dünyaya lanse etmeleridir ve hala bu devlet yöneticilerinin savunmada kalıp hiç bir şey yapmamalarıdır.
Bu yazı gerçek belgelerden esinlenerek oluşturulmuştur. Artık kararı siz vereceksiniz. Bu paylaşım sizlerindir. Sevgilerimle....

Ermeniler tarafından katedilen Kars insanına ithafen yazılmıştır.

Dünya bir zindan aç gör! Hani insanlık yası
Ey ruhum sırata ip çek, çatlıyor sabır tası!
Kara gün dostu olmuş Derecik ve Subatan
Ermeni etmiş zulüm, bir yanım doğmuş noksan
Bu dünya sahte dünya fayda etmiyor tövbe
Gerçek mahsulü çürük yalanı patlak heybe!
Kör, topal, sağır tarih uydurma yalan öykü
Sarkan omzuma bindir taşınamaz tüm yükü!
Son tarih yazılırken eski tarih tut bir kab,
Hürriyet iman gücü verir düşmeyim, Ya'rab!

Sen konuş, dünya sussun umut doku Gazi Kars!
Bu satılmış dünya kör, nasıl kalırsın miras?

Çölpenek, Tekneli, Gelinalan, Çebeçalı,
Celaloğlu, Sanemoğlu, Asbuğa, Araklı;
Ağıtlar demet demet dil sormaz üçü-beşi,
Kolsuz, kanatsız ahlar dur ağlatma güneşi!
Gökler şahadet eker siyah ta görünmez ak!
Orman, dağ, ova ağlar; ırmak kurur muhakkak.
Ahu vah kol koladır bir olmuş sinde gezer
Katildir Hak katında can alan Ermeniler
Zulüm gören beden, ruh, ayaklar ve ellerim
Mazlum köpüğü gibi cefayı boğdum; derim

Çileler kan kusuyor, düşmanı bil öksüz Kars!
Geri dön öz yurduna sırtım çıplaktır Aras.

Sabır tonlu duygumu buduyor baştan savmak
Bulut kederli tarla, taşınalım; yok durmak!
Dar gövdemin suyuna inmiş intikam harcı
Bu başıma dağ bindir istemem sultan tacı
Ak süt gibi bembeyaz giydiğim kefen kumaş
Eyvah, eyvah, kalk diyor; ruhuma soğuk bir taş
Uzat kafanı bir bak kabre; ses geliyor ses!
Dökülüyor yer kubbeye arşa sığmaz nefes
Bu ne alçak vahşilik had bilmez kopuk ulus
Tarih hayal mahsulü olamaz, konuşma sus!

Şu tarihe, bu kale ezber bozduruyor Kars!
Kartal başlı koç yiğit besliyor şanlı Kafkas.

Irmak denizden derin, yer kubbe savruk bir sal
Bin türlü riya giyer küf ruhuna emperyal
Kokmuş umuda benzer yoksul akılda künde
Hak hukuk bilmez haçlı, kokuşmuş kansız gövde
Sessiz yaşarım ama, sanma ki bir uysalım
Beni ayakta tutar bastığım şu toprağım
Çekilir can suyumdan akan gölgem toprağa
Saygı duy şu göklere hükmeden al bayrağa
Bayrak için can feda eder hür doğan yiğit.
Kefen diye ört dedi bize ar bilen şehit.

Elinde bayrağınla şahlan durma, serhat Kars!
Şu kale burçlarından dua oku Hakka has

Yürürüm damar damar kül toprak bu narıma,
Vatan uğruna ölsem kan gülü dik başıma!
Döşeğim kara toprak, yorganım ıssız gerçek
Çalkantı seven dünya elbet er, geç görecek
Kokladığım dost kumu ateş kusar avcuma,
İhanet çarmıhı kir, düz zihniyet sen dalma!
Hudut boyunda bağlı duruyor kahpe asır
Dil soğuk, fikir kuru, dudağa çakmış nasır
Güneş çıkmaz, ay tutsak, gündüz geceye batık
Gece beyaz, gün siyah ruha dolmuş karanlık

Kardeş gibi, can gibi yıkılmazsın dik dur Kars!
Şahlanmış Hak sopası doğar üst üste ihlas