Kars'tan Cübeyl'e Kardelen

çölde çiçek yetişmez dediler
umut dedi direniş dedi
inanmadı
bir öğlen vakti
yürüdü kızgın kumlara bir kardelen tohumu
müdanasız bir damla suya
kuruldu kaktüsün bile buhranlandığı çorağa
inatla
onu karstan cübeyle indiren inatla
koyuldu yaşamaya
her kardelen gibi
yapraklarını gösterdi
ve çiçeğini
her kardelen gibi inatla
ama o kardelenlerin en cesuruydu
umutla yeşerdi
anladı ki umutla balıklar bile çölde yüzer
böyle düşüğndü kardelen
kendisiyle gurur duyarak
ta ki bir devenin dişleri arasında ezilene dek
kimse deveye dur dememişti
çünkü burada kardelenin
kaktüs kadar değeri yoktu
son demlerinde anladı kardelenin manasını
anladı çölde çiçek yetişir
ama bir çiçek yetişsin diye yetişmez