Kars'ım Şiiri - Ulvi Mehmet

Halkına yuvadır toprağı taşı
Kaleye çıkınca geçiyor hırsım
Hazanda başlıyor gözünün yaşı
Bahardan öteye ağlıyor Kars'ım....

Serhatte bekçidir kaledir yurda
Hasan Harakani'yatıyor burda
Bir dua okuyan kalıyor nurda
Geleni kendine bağlıyor Kars'ım...

Tatlı dille gülen insanı vardır
Düğünde oyunu Kafkasla,Bar'dır
Çeşitli kültürler zenginlik, kardır
Sevgiyi, saygıyı sağlıyor Kars'ım...

Açılan sofraya çökün anında
'Katmeri, Ketesi, Hörre' yanında
'Hangeli,Haşılı' akar kanında
Aras suyu gibi çağlıyor Kars'ım...

'Cennetten bir parça' bekler demeni
Gel gidelim Kars'a çevir dümeni
Hayvanı besliyor otu,çimeni
Etini,sütünü yağlıyor Kars'ım...

Etli yemeğine ekmeği bandım
Kendimi ilimde sılamda sandım
Mehmet'im unutup aylarca kaldım
Gurbet yarasını dağlıyor Kars'ım...

26.12.2012 Kars Ulvi Mehmet