Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bak bu doğru;
ben anlamam poptan, cazdan,
rumbadan, valsdan.
benim;
türkülerim var,
Edirne’den Kars’tan.
hoyratlarım var,
ağıtlarım var
Urfa’dan.
halaylarım var Diyarbakır’dan,
barlarım var Erzurum’dan.
katılmak istedim.........
güzel bir özlem şiiri okudum yüreğinizin derinliklerinden.
paylaştığınız için teşekkürler.
Sevgili’yim lakin seni sevmişim
Seninle büyümüş tahta varmışım
Uzaktada olsam huyun sarmışım
Bedenim paylandı seniyaşarken
Az evvel forum sayfanıza birşeyler karaladım, şimdi şiirde de aynı düşüncemin teyit edildiğini gördüm dizelerde ve cümlelerde.
Bu memleket sevgisi içinizde hep kocaman dursun, hasreti de uzak zamanlarda kalmasın inşallah.
Kaleminiz daim olsun dost yürek.
Selamlar.
Güzel bir yazıydı,aradaki dörtlükler ise harika,kutluyorum.
MERTİSTAN OLARAK BİLDİĞİM,
1991'DE KARS'A GİRRİĞİMDE YÜREĞİM SIZLAMIŞTI.
KENDİ KADERİNE TERKEDİLMİŞ RUS'UN BİLE REVA GÖRMEDİĞİ BAKIMSIZLIKTAYDI.
ŞİMDİ İNŞAALLAH LAYIK OLDUĞU İLGİYİ GÖRÜYORDUR.
TEBRİKLER KARDEŞİME.
SELAM VE DUA İLE.
tebrik ve tam puanla bu değerli çalışmanızı kutluyorum.selam ve du aile.
' Vatan bir bütündür, ayrılmaz. Ancak her vatandaş gibi bizlerinde doğduğumuz yere bakışımız, özleyişimiz, yad etmemiz bir başka olur, eminim bu güzel tanıtımı ve yüreğinizden kopan memleket sevgisini dizelere dükülen özlemleri en az benim kadar diğer arkadaşlarımızda takdir edecek ve onlarda doğdukları topraklara bir başka değer verdiklerini onaylayacaklardır.
Sevgili kardeşim, yirimi yıl oldu bende bu güzel ve tarihi destanlar yazılan şehrimize gidemedim ve aynı hissleri, aynı özlemleri hissettim. Belkide yüreğimde hep özlem duyduğum ve kavuşmak istediğim bir şehir olarak kalmasını istedim, bu şehre tekrar gitmek için kendimi hep erteledim.Şehrime duyduğum özlem ve gençliğim hiç eskimesin o şehir ve gençliğim orda, o şehrin bağrında benim yollarımı gözlesin ve yüreğim hep aynı çoşkuyla sel olsun aksın.'
Coğrafi ve kültürel yapısıyla birlikte güzel şehrimizi tanıttığınız için çok teşekkürler, selamlar.10
çok güzel ve ahenk dolu bir şiir olmuş....yüreginize saglık saygı ve selamlarr
Doğduğumuz ve yaşadığımız kentleri makale ve şiirlerde yaşayacak ve yaşatacağız ki yazılı kültürümüz de zenginleşsin..
Çok çok beğendiğim bu çalışmanızdan ötürü
sizi kutlarım..Tam puanım bu çalışmanıza bu günün armağanı olsun Sevgili Özbek.
Sevgi ve saygı ile..
Hanımefendi
Çok güzel bir anlatımdı. Şiirlerle süslenmesi daha da güzelleştirmiş. Gönül sayfamdan 10
Kars’ı yaşamak yazılarda bile olsa, hasret meltemlerinin bu taraflara doğru esmesinden, kelebek hafifliğinde mutlu oluyorum
Sevgili’yim lakin seni sevmişim
Seninle büyümüş tahta varmışım
Uzaktada olsam huyun sarmışım
Bedenim paylandı seniyaşarken
Yan yazılmış bir sekiz kadar saygılar...
Âlimoğlu
Her ilimizin, her yöremizin ayrı bir güzelliği var.
Siz de serhat şehrimizi çok güzel anlatmışsınız.
Tebrikler Sevgili Hanım.
Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta