Kars'a Özlem. Şiiri - Gürsoy Solmaz

KARSA NOSTALJİ

Kağızman’da güller açmış koklaşır,
Iğdır’da meyveler vuslat bekleşir,
Kars diyince yüreğimiz tekleşir,
Şimdi bizim orda yeşiller başka,
Şimdi bizim orda olsaydık keşke...

Daha karmış Allahuekber Dağları
Kuzularla dolu harman yerleri,
Aladağ’dan öte Yahni’den beri..
Koyun kuzu melem-melem meleşir,
Deli gönlüm oralarla söyleşir...

Dağların başında öbek öbek kar,
Paşaçayırı’ndan Selim’e kadar,
Envai çiçekler, çayır çemen var...
Çıldır’ın gölünde pırıl pırıl su,
Ilgıt ılgıt eser çiçek kokusu...

Susuz’dan, Ardahan, Göle, Hanak’a
Digor, Sarıkamış, Selim’den sağa,
Döşkaya, Kızbakan, Kumru’da daha..
Katmer katmer,
Kürtük kürtük kar varmış,
Biz de oralarda olsak nolarmış...

Geçen gün anamla konuştuk gene,
Dedi ki gelmedin, oldu kaç sene..
Şimdi bekliyoruz nolur gelsene,
Neyliyorsun orda gel diyor bize..
Ağlıyor ara bir hem sövür bize...

Anamda haklıydı, babamda elbet,
Dağıldık dört yana, bitti muhabbet,
İçimize yara olmuştur gurbet

Şimdi yana yana türkü diyoruz,
Gideriz İnşallah belki diyoruz...

Bizim kürünlerde ne soğuktu su,
Gözümde tütüyor işin doğrusu,
Tezeğin, ahırın, otun kokusu,
Dolu dolu ciğerime çekseydim,
Ben orada hem ağaydım,
Hem beydim...

İtibar var idi, saygı var idi,
Ne geçimden yana kaygı var idi,
Herkesten herkese ilgi var idi...
Kim kime, dum-duma buralar bitti...
Yetti yüreğime, buralar yetti...

İstanbul, 1992