Karpuz Kabuğu Şiiri - Alper Kürük

İçini yiyip seni de
Denize atıverdiler değil mi?
Yalnız sen değilsin
Böyle atılmış
Kendi hâline bırakılmış.
Hasret,acı ve aşk bitirdi
Bir sevgili bıraktı beni
Tıpkı seni bırakanlar gibi
Kendi dertlerimle başbaşa.
İkimiz de şuna sevinelim karpuz kabuğu,
Başıboş,serbest,almış başımızı
Gidiyoruz kendimizin de bilmediği bir yere.
Karpuz kabuğu, senin için boş ama
Ben insanım ne de olsa
İçim dolmağa meyilli,
Artık şimdiden sonra
Zannımca gerek hep dert dolsa.
Karpuz kabuğu, senin içini
Tam tavında yediler
Ondan çıkarmazsın sesini.
Vakitsiz içimi yedi hasret...
Daha ben şu yaşımda
Hasretliğe dayanacak tavda mıydım sanki?
Aşk dersen işte ona bir şey diyemem...
Çünkü aşk ne çağ dinler ne tav.
Her neyse gidiyoruz işte böyle
Senin batman bir dalga elinden
Benim can alıcım Azrail.
Karpuz kabuğu,deniz üstünde
Ne de hoşuma gittin yüzerken...