Karpiç Lambaları Şiiri - Oral Koca

Yıllar önce
boş verdiginde
Dünyayı.
gözlerin etrafı
görmez olmuştu.
Deli dolu rüzgarlar gibi
insanları önüne katıp
alevlenen yüreginin
sesini dinlerken,
ve karpiç lambaları
altında sevdiginle
aşkı yudum yudum içerken
böyle karamsar degildin.
tozpembe idi dünya
gözünde hep.
duyguların bulutların üstünde
yayılırken uzaya,
mor ötesi ışıklar gibi
kimseyi görmemiş gözlerin
sevdiginden gayrı.
bagrında hortumlar yaratan
fırtınayı,
dudaklarında ıslatıp
aldırmadan hiç kimseye
karpiç lambalarına
üflemişsin.
dışarıda soguk var
ankara karlar içinde.
amma senin yüregin yanık
senin yüregin
korlar içinde.
girmişsin kollarına
sevdiginin
dünya umurunda degil.
yıllar geçti bak
bulutlar gibi üstümüzden
karpiçin yeri yıkık
bak hatıraların bıraktıgın
yerde.
yalnız içinde bir hıçkırık.
arama artık onları,unut
bırak donsunlar sogukta.
başka bir sefer
sokak lambaları altında
bulursun onları
yaz geldiginde.
kimbilir belki
bir umut