Karne ve diploma.... Şiiri - Hatice Geçkil

Bu gün tüm çocukların karne sesleri var dışarıda okulların önleri velilerle dolu kiminde heyecan kiminde biraz burukluk….okul hiç görmediğim bir yer tebeşir kokusunu almadığım bir şey….okula gitmekle okuma yazma öğrenilirde gitmeyen öğrenemezmi hevesiyle öğrenmiştim okuma yazmayı…şimdi çocuklarım okuyor onlarla gurur duyuyorum diyorumki onlara insan olmak bu devirde önemli değil mert dürüst olmakta..elinize bir diploma alın asınki duvarınıza insanlar sizi sevsin saysın değer versin ilerde yaşayacaklarınızın önüne çok yerde o kağıt parçası geçer bunu unutmayın diyorum…nedenmi çünkü ben çok iyi biliyorum dostum dersin sırdaşım arkadaşım sevdiğim dersin hatta bazen akraba aile bile seni cahil görürler okumadın ya cahilsindir sosyete olmasın güzel olmasın belki çoğunun gözünde bir hiç gibisindir..iş hayatında öyle diploman yoksa işte yok …oysa işimde oldu bazı insanların hor gördüğü aşağıladığı herkesin erkek mesleği dediği bir atölyemde oldu… bir meslek olsada ben azmimle bir yerlere okumadan geldim …hani bazıları laf atar okumakla adam olunmaz insanlık okumakla değildir diye laff söz olsun torba dolsun.çünkü çoğu aynaya bakmaz…o diploma parçasını duvarına asarsan en güzel sensindir en iyi sensindir en sevilen değer verilen sizsinizdir çünkü diplomanız vardır üniversite okumuşunuzdur sizden güzeli sizden iyi olmaz etrafınızda kültürlü okumuş cahil olmayan dostlarınız çok olur..okuyun okuyun ki bu dünyada bir duvarda asılı kağıt parçasının insanların gözünde sizden bile değerli olduğunu unutmayın…hayat ve insanlar acımasızdır çıkarları uğruna dostluğu bile tek bir kalemde silerler onlar için önemli olan kendileridir dostluk değil arkadaşlık değildir eğer saygın biriysen okumuş kültürlü tahsilli biriysen insanlık birazda yalaka olursan önemli değildir yeterki bu meziyetleriniz olsun gerisi boştur insanlara eğer yoksa bunlar siz onların gözünde yalancı cahil kültürsüz mesleğinizle bile gale alınmayan aralarında yeri olmayan birisinizdir okuyun her anne baba evladının okumasını en çokta kendi cahil kalıpta canı yandığı için istermiş .şimdi karne aldık ben oğlumla liseye gittim ablası kızımla onun okuluna gurur duydum karneriyle beni yanıltmadan anlattıklarımı anladıklarından emindim artık..onlara şunu söyledim okuyun ama insanlığınızdan ödün vermeyin kimseyi biz okuduk diye cahil görmeyin hor görmeyin öyle imkansızlıklar içinde okuyanlar.varki hem ekmeğini kazanıp hemde TÜRKİYE şartlarında okuyan onlarda bu ülkede biliyorlarki diplomaları duvarda olmasa herkesin gözünde cahil kalıcaklardır…annelerimiz belki hiç okuma öğrenmedi nice yerlerde öyle okumamış insanlar varki ama insanlar ana olan baba olan dost olan arkadaş olan mega kentlerin insanları değil elleri öpülesi insanlar …unutmayın okuyun ama okurken hayatıda okuyun …Çıkarı için yakınlık gösterip dostluk kuran kimse, beklediği yararı elde ettikten, işini yürütecek başka yollar bulduktan sonra sizinle olan ilişkisini keser. Bir kimse kendisine yapılan kabalık, kötülük karşısında sert tepki göstermiyor, benzer bir şekilde karşılık vermiyorsa, bu korktuğundan değildir; hatır saydığındandır, utandığındandır, duygularına egemen olduğundandır. Ne varlığa, ne makama güvenmemeli; hiç kimseye yukarıdan bakılmamalıdır. Gün gelir insan elindeki varlığı yitirip yoksullaşabilir, bir zamanlar kendisinden daha yoksul olan bir kişiye muhtaç olabilir. Mevkisini de kaybedebilir ve kendisinden daha önce altta olan insanların emrinde çalışmaya mecbur kalabilir.insan her zaman ne oldum değil ne olucağım demeyi UNUTMAMALIDIR.. GİDERKEN ARKAMIZDA KALICAK TEK ŞEY İNSANLĞIMIZDIR ……BU ÜLKEDEN GÖZLERİ GÖRMEYEN OKUMA YAZMA BİLMEYEN BİR AŞIK VEYSEL GEÇTİ VE HALA YÜREK SAZININ TELLERİNDE YAŞIYOR.....