Karnaval Şiiri - Ayşe Uçar

bedbin bir aynanın çürük dilinin çençen yansıması günler
geçtim zihnimin loş karanlığından ve utangaç merdivenlerinden
kalbimde maziden kalan yaralar ve kurşun izleri
topladığım tüm bulutların gözlerinde
cümlesi devrik yağmurlar

sevgisiz ve ilgisiz günlerin
dudağından savrulan uçuşan çalgın düşlere bakın
her biri katıksız dert her biri umutsuzluğun çatal diş izi
gözlerimde hüzün demetlerinden fışkırmış bir ağaç
sol yanımda çiçeği burnunda bir zona

sesimde çağlayan dereler bulanık rüzgârlar
bir denizin üstünden uçarak topluca gidiyoruz
aynalı ladinlerin ve kızıl köknarların uç noktalarını selamlayarak
dünya boş bir avuntu günler aylar ve yıllar
zamanın elinde sıkı sıkıya tuttuğu yeknesak
bir oyuncak

bende damalı damağı dili kıvrak
bir kedinin mıy mıylığı

..........

uykularımı ve rüyalarımı
sürgün ettikçe sivri uçlu kanyonların dip boşluklarına
her yere çakılışımda toparlanıp hızla ayağa kalkarım
tek bacak üstünde keserim cezamı

latifesi bol kelimeler biriktiririm dilimde
kendimi göğe taşımanın merdivenlerini dizayn etmek için
içinde bir ben bir de selamı merhabası
eksik aşklar

insan
kendi başına olmanın bozgunluğunu hıncahınç yaşarken
sevilip sevmenin de hiçbir önemi yokmuş zaten
ruhum sıyrıldığında benden geriye ne kalacak

dalından düşen bir yaprağın çektiği ezanın
şeceresini tutan zamanı umursamaz toprağın
halleri üzerimde

kuşlar hizalı bir şekilde devamlı uçabilir gökyüzü bunun için var
yaşamı ve hayatı önemle dikkate almak sakıncalı bir gösterinin ayak eğrisidir
bir uçurtma karnavalına takılarak ivme hızımızı düşüren kısa bir yolun
s a b a h akşam o r t a s ı n d a y ı m

............

2512202406:49