Karmaşıklık Şiiri - Okan Karataş

Hava puslu bir o kadar da karanlık,
Görünmüyor uykuya hapsolmuş tutkular,
Geride bırakılan hayaller sürekli,
Çarpıyor demirden gönlün duvarına…

Korkunun sevince karıştığı soğuk,
Kuytu ve sessiz bu gece de,
Tedirgin bir çift göz var,
Usulca yaklaşıyor varlığa,
Kapanıyor bir daha açılmamak için,
Gizemli ve tutkulu o gözler…

Adım adım bir gölge takip ediyor,
Tenhalığı, boğan bir sis peyda olmuş,
Tütüyor kimsesizliğin bacası,
Yanan bir şeyler var, ölümle birlikte,
Söndürmek, tüketmek, yok etmek,
Bütün bu acıklı düşleri ellerimizle…