Karmaşık Şiiri - Refik Recep Pelit

Koştum
Ayaklarımda derman kalmamıştı,
Nerden düşmüştüm bu bataklığa bilmiyorum,
Acımtırak bir gülüş vardı yüzünde,
Belkide bana acıyordu bellimi olur,

Yürüdüm yinede,
Güneş tam tepemde kavuruyordu ruhumu,
istiyordum yanımda olmasını
sorunmuydu yoksa istiyor olmam,
onun içinde benim içinde,
hoş bir kadın ve güzel bakan iki göz,
deniz kadar mavi, kömür kadar kara
ormanlar kadar yeşil

Elimde bitmekte olan
ve parmaklarımı yakan
Farkettirmeden acı çektiren bir kor,
yorgundum beklenmekten,
yorulmuştum özlemekten
Sevmekten, sevilmekten.
Sonunda hep Düşmekten!