Karmaşık Sen Şiiri - Ece Yalın

İzmir görünüyor pencerenden...
Yıllar boyu hayalini kurduğumuz,
Küçük, sevgi dolu yuvamızı kondurduğumuz...
Akıyor dalgalar umursamaz bir tavırla...
Bulutlar rüzgara karşı koyamıyor; herkes dalgın...
Sen; durmuşsun pencerenin pervazında,
Bakıyorsun var mı bir geçen?
Elinde bir kadeh şarap, bakışlarında kırmızı bir karanlık var...
Yalnızsın...
Bilmem kimin adını sayıklıyorsun her kırmızı yudumunda?
Bilmem kimler geçiyor aklından?
Bir seveni olmalı insanın böyle bekleyişlerde ya da bir çok seveni...
Bir düşüneni olmalı...
Görmesen de yaşadığını bildiğin,
Dokunmasan da sıcaklığını hissettiğin,
Adını bir şarkının içinde gezdirdiğin,
Bu şehirde, bu kırmızı akşamın bitiminde, en ucunda bir yürek olmalı,
Sadece senin için attığını bildiğin...

Deniz görünüyor pencerenden
Sen görünüyorsun, sonra ellerin...
Sonra, sonra gözlerin...
Bilmiyorum ki var mı bir beklediğin?
Yalnızsın...

İzmir görünüyor pencerenden,
Kordon beliriyor önce kırmızı güneşiyle
El sallıyor çocuklar 'benimle oyna' diye...
Bazen seçemiyorum görüntüleri, umutsuz silüetleri...
Ne çok uzak sanki ne de çok yakın tıpkı geçen gece bana baktığın gibi.
İşte o bakıştan beri burdayım, seni izliyorum...
Belki farkedersin diye de bekliyorum...

Hala pencerenin pervazında, elinde bitmeyen kadeh, gözlerinde sönmeyen kırmızı ışık...
Yalnızsın...
Ya da kimbilir kimi düşünüyorsun?
Kabullenemiyorum beklediğinin ben olmama ihtimalini,
İsteyemiyorum, başkasına bakmanı bana o gece baktığın gibi...

Ve sızıp kalıyorum orada, battaniyeli amcanın hemen yan tarafında...
Tekrar kaldırıyorum kafamı;
Sisli bir İzmir sabahı, dalgalar akmıyor bu sefer.
Beni uğurlayan gözler,
Belki de bir başkasını karşılayacak gittiğimde...
Bunları düşünüyorum...Konu basit; bir aşk hikayesi,
Ama ana düşünce oldukça karmaşık; Sen...