Karmaşık orman Şiiri - Kadir Kül

Gönül pencerem hep açık sana
Buram buram soğuk kokuyor rüzgar estikçe evim.
Gözlerinin kahvesi çöktü gökyüzüne
Aklıma geliyor o masum hallerin.
Evimin duvarlarını seninle süsledim,
Her köşesinde ayrı bir hikaye
Nereye baksam ayrı bir anı, ayrı bir kare.
Şuan gecenin beşi.
Çıksam diyorum dışarı, yaksam bir sigara çeksem içime seni
Oyyy sevdiğim oyyy ne hallere koydun beni.
Koşmak istiyorum da sana koşamıyorum,
Varmak istiyorum yanına, aşamıyorum şu koca dağları
Sımsıkı sarılmak istiyorum ama kalkmıyor kollarım.
Varlık la yokluk arasında bir yerdeyim,
Sahi ben nerdeyim?
Sorguluyorum kendimi gece miyim gündüz mü
Soğukmuyum sıcak mı, yağmurmuyum ve yahut kar mı?
Yoksa bir türkümüyüm yada bir şiir mi?
Hayatımın karmaşık bir ormanındayım
Çıkmaz oldu yollarım
Ayağım kaydı sevda kuyusuna ulaşmıyor elim sana
Üstüme düştü düşecek imkansızlığın ağaçları
Tepemde uçuyor ayrılık kuşları
Öldüm öleceğim sensizlik yağmurunda
Ölürsem eğer gömsünler beni imkansızlar mezarlığına
Kürek kürek sevda toprağı atsınlar üzerime
Hasret dua'sı okusunlar ruhuma
Yumdum ben gözlerimi kavuşamamak uykusuna
İçimde maneviyat yetmiyor artık sensizliğin sabrına
Sen eğer yanımda olsaydın katlanırdım şu koskoca cihanın kahrına
Ne olursun ne olursun gel sevdiğim Allâh aşkına
Çoook yıllar geçti bütün mevsimler şahittir aşkıma.