Çaresizliklerle boğuşuyorum.
Sensizlik elde değil.
Fırtınalar da üşüyor,
taze bir yorgan örtüyor gece.
Dingin hatıralar saklıyorum.
Ters düz olmuş duvarlar,
Topraklara tapıyor yıldızlar.
Karanlıklardan biliyorum.
Türküler alıyorum resimlerden doya doya.
Patikalar kararmış gibi
Kan kusmuş öfkeler gibi bağırıyorum.
Yollar kadar ağır bu tenha kuyu!
Kaldırımları atıyorum ipler üzerinde,
Şad olmuş bitmelerle ruhum...
Zehir koydum acıya!
Artık daha da acıyor canım.
Kırmızılara kırmızı ekledim,
Daha beter kanıyorum.
Telkinleri kovdum viranêlerden!
Bir gün daha bekliyorum.
Sevmelerden yitirilmiş hayatla,
Ölümsüzlük için yaşıyorum.
Kurutulmuş bir imanla,
Kahrolmuşçasına tutuyorum içimdeki ihanetleri.
Bir adım daha attım bak!
Yürüdüğüm gökyüzüne acıyarak.
Sadece umutlarımın ol istiyorum!
Karmaşık yedi kat bir düzen içinde
Birinci kattaki melun bir evde,
Haykırmak istiyorum kalbindeki ölüşümü!
(15.07.2012 D.bakır)
Müslüm GülerKayıt Tarihi : 15.7.2012 21:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!