Karmaşık Bir Şiir Şiiri - Serdar Uzunöner

Şu an yazıyorum
Şu an aklımdan geçen
Karmaşık fikirlerimi
Odalar içinde kaybolmuş bir eşya
Her zaman olduğu yerde değil
Üst üste atıldıkça
Altta kalır unutulur
Ezilir ve bozulur
Ya ben kendimi bulamazsam
Bir küçücük odada
Eşyalar bulabilir mi
Tutar mı ellerimden
Açar mı arkadan kilitlenmiş kapımı
Buyur eder mi güneşi içeriye
Bir çivi çakıyorum duvara
Üzerinde bir resim idam ediliyor
Anlık bir kare yansıyor duvarımda
Anlamsız bir savaş başlıyor
Dört tarafı çevrilmiş karanlığımda
İlk kanı ben döküyorum
Bir bardak çarpıyor
Parçaları yerlerde mayın gibi duruyor
Basmaya korkuyorum
Oysa ne kadarda sıcaktı bana çayı sunarken
Bir yığın kitap duruyor almışım okumamışım
Boş hayatımda zaman bulamamışım
Eşyalar benden daha zeki duruyor
Çünkü onlara kitap kumandan oluyor
Başka insanlar yazmış
Odama gizli bir virüs salmış
Hepsi biliyor benim bilmediklerimi
Ve hükmediyorlar savaş esiri bedenime
Bir güce sahip olan
Satın alıyor ve yakıyor
Bir dumanı içime salıyor
Şekiller değişiyor
Desensiz halım
Üzerine dökülmüş içkiyle kendini buluyor
İzmaritin süngeri kibritimi yakıyor
Kibritin sonuna kadar yanmış çöpü
Islanınca tavana nasılda yapışıyor
Takvim yapraklarıyla savaşıyorum
Bugün İzmit Kocaeli oluyor
Neyzen Tevfik, Özdemir Asaf ölüyor