Karmaşa Sevda Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Sevda zifiri karanlığı aydınlatan her kandil tükenişi
Özgürlüğe gönül veren
Zulme olan direnişi
Sofralara bereket taşıyan
Toprağın bağrına düşen tohum çatlayışı
Dağları, vadileri tüm engelleri aşıp
Homurdanan denizlere
Bağrında su taşıyan
Nehirlerin akışı
Öfkesini, hırsını yenemeyen
Rıhtım döven, kıyı yutan dalgaların şiddeti
Sevinçten gözyaşları döken gözleri güzel teni gül kokan yar mı?

Sevda çorak topraklara yağmur yağdıran bulut kümesi
Geceyi sabaha bağlayan
Morumsu şafaklar için
Söylenen ezgi
Bahara kucak açan
Kızıl bakışlı gelincik
Beyaz-sarıpapatya
Kürdistanlı çocukların
Düşman çatlatan zafer işareti
Gülüşü yanaklarında pembeleşen yavuklusunu özleyen yar mi?

Sevda dalda çiçek açan nar sevda çiçekte dolaşan böcek
Ağacın içini kemiren kendi kurdu
Zifaf gecesindeki ilk heyecan
İlk acı
Güneş batımıyla başlayan
Gece
Gençlerin yaşam tutkusu
Yaşlıların ölüm korkusu
Ya gerçekliğin ta kendisi
Ya da bir toplumun ütopyası
Belki de softaların tanrısal aşkı
Veya recim edilen kadınlara atılan her bir taş, kaya tanesi
Belki emekçilerin alın teri ya da elleri kınalı kaşları kara olan o yar mı?

27.06.2016
İstanbul