Karmaşa Şiiri - Raziye Aktaş

beynim allak bullak bugünlerde
dökülüyor yerlere
içinde ne var ne yoksa.
ayak sesleri duyuyorum
geliyorlar biliyorum
alacaklar beni birazdan
iyi ama nereye?
bilmediğim yerlere gitmek istemiyorum.
sesler yaklaşmakta
hiç tanımadığım silüetler görüyorum
uzaklaşın benden korkuyorum
duvarlar kanıyor canları acımakta
içlerinden geçiyorum
bilmediğim derinliklere..
aklım bana oyunlar oynuyor
şizofrenik bir havam var bugünlerde
kalabalığın içine dalıyorum
amaçsız, boş boş etrafıma bakarken
buluyorum kendimi
bir arabanın camından bakıyorum
görüyorum yansımalarını
oradalar işte
dönüp duruyorlar beynimde
ellerimle kovmaya çalışırken
etraftan bakan gözleri görüp
kendime geliyorum
çıkmalıyım bu kaosun içinden
prangalara sıkışmış beynimi
kurtarmak gerek
kendimle konuşmakta neyin nesi?
- saçmalıyorsun sen artık
- hayır saçmalamıyorum.
tuzaklarda buluyorum kendimi
dar geçitlerden geçerken dengem bozuluyor
bir iki yalpalıyorum
devam edip yoluma ilerlemek isterken
ayaklarım geri gidiyor
anlayamıyorum ne oluyor?
kapatıyorum gözlerimi yüzün geliyor
bu da bana iyi geliyor
ama açıpta gözlerimi dönünce dünyaya
yeniden saçmalıyorum..
ateşten korlar uçuşuyor etrafta
yalınayak sokaklarda koşturuyorum
bir kuyuya atlayıp serinliyorum
çıkarın beni burdan diye bağırıyorum
duyan olmuyor..
şimdi de bir uçurum ucundayım
salıyorum kendimi aşağıya
takıp kanatlarımı özgürce uçuyorum
sana gelmeye çalıştığım bu yolda da
kanatlarım geri geri çırpınıyor..
bir yerlerde çocuklar gülüşüyor
gidiyorum yanlarına
beni görünce ağlamaya başlıyorlar..
karanlık bir tünelin içindeyim
çıkışında bir ışık var..
ona doğru gitmek isterken
gittikçe karardığına tanık oluyorum..
dursun istiyorum artık zaman
kayboluyorum uçsuz bucaksızlığında
sana gelmeye çalıştığım her gün
senden daha da uzaklaşıyorum..