Sevdam düştü içimden:
İçine dalmak karıştırmak,
Bir parça alıp soruşturmak.
Bakmak anlayamamak...
Neyine senin a beyim!
Gizine giz katarsın, anlayamazsın.
Esası okumak!
Duyarak anlamak sabırca.
Bütüne bakmak,
Parçayı onla anlamak.
Parça sessiz
Ne idiüğü belirsiz!
Çözümleme bekler.
Kavrayıcı evirir, çevirir;
Benzetemez.
Aradan günler geçer, unutur,
Neyin parçasıydı? Soruşturulur.
Parça parçalanmaktan,
Kaynak boşluktan perişan.
Bir hoşluk, bir boşluk; duygusuzluktur artık.
Biri yanacak,
O zaman anlayacak:
Bütünü parçada, parçayı bütünde; tutuşturacak.
Saran akızı bilecek.
“Ver onu kardeşim” deyip,
Parçayı bütüne:
“Al varlığını mut ol” diyecek.
Nerede görülmüş?
Parçayı bütünden ayırmak,
Yığışım mı? ki anlayıp genelleyesin.
Alınmış cümle ile yeniden İnce Memed yazmak!
Ne saçma!
O bir cümledir, bütünlükten kopmuş,
Anlamsız.
O bir nesnedir,örgensel ilişkilik olmayan.*
Ver parçamı, ver, ben olayım.
Sevdalım iyi anlamalara.
24.12.1991
*Örneğin yerde bulunan kulak, kulak değildir. İlişkilerinden kopmuş, bir et parçasıdır. Kulağı kulak yapan bedendeki ilişki dir.
Bayram KayaKayıt Tarihi : 25.9.2007 09:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öykü: Bu ilk çalışmamdır, benim için özel. İlişkilerinden koparılmış olgu ve olayların, mahiyet özelliğini, harici özelliklerini, sistem bağlarını, bilmenin müşküllüğü ve gerekliliği, işleniyor. Varlık, olgu ve olaylardaki bağıntılı bütünlük çalışıldı.
TÜM YORUMLAR (8)