Karmaşa Şiiri - Giresunlu Mehmet

Kendi küllerimden
yeniden doğarım ben.
Yenilmişliğim
ertelenmiş zaferimdir aslında.
Pes etmem meydan okumamdır.
Meydan okumamsa
çaresizliğim.
Anlayamaz kimse beni,
ben bile.
Budur benim mucizem,
hayata armağanım.
Anlamsızlığımda
derin anlamlar gizlidir,
anlamasını bilenlere.
Kimse boyun eğdiremez bana,
ben kendim eğerim boynumu
hür köleliğimle.
Kapana kısılmışsam eğer
o kapanı muhakkak ben yapmışımdır.
Kaçmak istediğim zaman dururum,
durmak istediğimde ise kaçarım.
Söz geçiremez kimse bana.
Yaşam bile aciz kalır
beni yönetmekte.
Asiliğimdir beni yöneten.
Asiliğimi yönetense benim.
Gerçekte kim olduğumu
sadece ölüm bilir.
Onunda yaşayanlara
söyleyecek dili yoktur kimliğimi.
Budur beni ölüme bağlayan,
onu kendime sırdaş seçmeme neden
olan.
Güvenim tamdır ona.
O asla bekletmez,
tam zamanında gelir ve
götürür ruhu sırlar diyarına.
Çok sessiz bir sırdaştır ölüm,
asla konuşmaz benle,
sadece dinler.
Ama geçenlerde bir sır da o verdi bana.
Ona hayatın anlamını sorduğumda.
Tam dört saat bekledim cevabını,
konuşmadı o, ama anladım
ben cevabı.
Meğer sessizlikmiş hayatın anlamı....