Karmaşa Şiiri - Gonca Urgancı

Biri feryat ediyor.
Bakıyor,dinliyo,sesleniyor.
Her şey düğüm düğüm…
Bulanık bir suret bna mı bakıyor?
Gönül deryamdan tanıdık bir suret çağırıyorum.
Kaldırsınlar bu buğuyu…
Aydınlansın gözlerim.Anlıyorum.
Buğu inmiş gözlerime.
Teklaffuz yokmuş kelimelere .
Her şey benimle varmış,benimle yitirilmiş.
Yorulmuş mu ?
Anlamıyorum? Neden ?
Kim bu konuşan?
Yoksa konuşanda mı benim.
Neyin özü bu ?
Korku nerde ? Korkmuyorum.
Düşlerde mi kaldı ?
Ya her köşe başında görülen maskeler …
Yok ama yok.
Amaçsızca her gece kağıtlara dökülen manasız cümleler…
Karakter boşluğunda kendine yeni bir yüz arayan ruh.
Acaba ne vaad ettiler sana.
Sevgiyle eşdeğer yaşamın hangi karesinde hangi karanlıksın?
Peki ya bilmek nerde ?
Her şeyi bilenler furyasında inciler mi tükendi ?
Egoistliğin tarihi ne zaman aza indirgendi.
PEKİ O ZAMAN! BENLERDE YETER BİR ÖMRE…

HGUG