Güz öğretisi solgun yaprakların düşüşünde buldum kendimi....
Yaşanmışlığımı mazime saklayamadım belki...
Yitmiş hayallerde ve bitmiş sevdalar da umut ararken...
Kalmadı yüreğim de insanlığa karşı, bir nebze aşk ve sevgi...
Çok şey öğrendim ihanetten ve de yalan sevgiden....
Değer verdiğim her şeyin,işporta pazarlarında satıldığı...
Aşkların,onurların,insani tüm değerlerin,ayaklar altında çiğnendiği...
Şerefsizlerle dolu, şeref pazarın da gezerken gördüm asıl gerçeği...
Yiğit,yiğit olalı, böyle bir yiğitsizlik görmedi...
Onur utandı kendinden, unutturdu bize kendini..
Sevgi,saygı,haya,ahlak.:uzun zaman oldu bunları toprağa gömeli...
Velhasılı kelam güzel kardeşlerim....
Şu zaman içinde onurunla yaşamak...
Körler orkestrasına şeflik etmek gibi bir şey işte......
Kayıt Tarihi : 11.7.2006 00:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Sıltağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/11/karmakarisik-duygularim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!