Karmakarışık Şiiri - Vahit Görür

Umudum özgür bu mahpusta
Ayazda belki bir Kibrit sıcağı
Koşmakta ruhum sonsuz boşlukta
Aşamıyor bedenim cansız duvarları

Zamanda ağır ağır süzülür insan
Farzet yer çekimine yenilen bir yaprak
Her sevgi çalar ömrümüzden bir kaç an
Eriyen bir mum belki her akşam yakılarak

Omuzumda yazdığım iki satırın yükü
Öyle ya belki işini sevmeyen bir hamal
Dilimde henüz öğrendiğim eksik bir türkü
Farzet dönüp duran eski bir plak
Yahut herşey, ya bir rüyaydı ya da bir hayal