Karanlık düşünceler Şiiri - Erhan Gündere

Sokak lambaları patlak, ay sömüş
Yalnızlığın sesizlikle arası iyi
Kol kola vermiş volta atıyorlar
Cebimdeki son sigarayı yakmak için çaktığım kibrit ,karanlığa doğru bir kapı açmış
Ve elimdeki anahtar sönüp kül olmadan
içeriye dalıp kapıyı üstüme kapatmıştım
istesem bir kibrit daha feda edip çıkabilirdim bu karanlıktan
Ama Kalmayı tercih ettim
sırtımı karanlığa dayadığımdan beri
gökyüzünde ışıl ışıl  paryalan yıldızlara bakıyorum
 zaten bir yıldızları birde sigramın ucundaki kırmızı noktayı görebiliyordum
tavanı olmayan ürpertici ve simsiyah duvarları olan bu mahsene girdiğimden beri
gözlerim hep gökyüzündeydi
kapı kilitliydi ve sadece dışarıya açılan kocaman bir pencerem vardı.
Hani bazen pencerenin önüne oturur perdenin kenarından yolda gelip geçenlere bakarsın ya
Bende o gece , perdesi olmayan gökyüzünün güzel kızlarına bakıyordum bağzılarının ışığı yavaş yavaş sönüyordu bana çok benziyorlardı kimisi ışıl ışıl parlıyor kimi ise kendini boşluğa bırakıp intihar ediyordu
Benden daha cesaretli oldukları kesindi
ben yapamıyordum çünkü
ne zaman ölmeyi düşünüp karanlığa atlasam
hep bir ışık uzanıp çıkarıyordu beni düştüğüm çukurdan .
Acaba yine kurtulabilecekmiyim yoksa gömülücekmiyim gecenin zifirisine.
Peki ya düşündüğüm gibi olursa
gece hiç bitmese ve sabah olmasa ya güneş doğmazsa ya bu son pişmanlığımsa
bir daha ucundan döneceğim bir uçurum olmazsa , ne yaparım
Yıldızlar gibi intihar edememki
Korkağın tekiyim ben
En iyisi bir sigara daha yakıp
Bir kibrit daha çakıp
Çıkmalıyım bu işin içinden.