Karmakarışık Şiiri - Cebrail Akbayır

Bazen düşlerim gelir aklıma,
Bir şeyler karalarım ,
Düşlerimi diriltir,
Eğri büğrü yazarım,
Yalan yanlış
Çizerim karmakarışık,
Azcık yazarım,
Çokça susarım bazen,
Sus' lar kelimelere karışık.. .!
Konuşurum alışılmadık,
Susarım sonra birden,
Sustukça da yazarım,
Kelimeler konuşur,
Onlarla üzülür gülerim,
Gülerim de sonra üzülürüm,
Kendime, kendi karmaşık.
İçime göçer evren,
Masmavi bir girdap,
İçli dışlı ağlarım
En kuytu aydınlıkta.
Ve ben dudakları titreyen çocuk !
Hiç kimse anlamaz beni,
Ben de sen de dahil.
Şiirler öykülere, öyküler şiirlere karışık,
Kelimeler, düşünceler karışık,
Özüm karmakarışık,
Olur akıllar karışık karma?
Ben gibi sen,
Daha çok sen gibi ben,
Yokmuşuz da varmışız,
Çokmuşuz ya azmışız,
Biriz de yalnızızmışız gibi karışık!
Gidesim yok kalamam,
Kalasım yok gidemem,
Çetrefil bir rüya!....! . .
İki ünlem arası yaşamak.
Aşk şiire, gün geceye,
Ay yıldıza, bahar kışa,
Deniz karaya, hayal gerçeğe,
Kahkahalar hüzne, gözlerin gözlerime,
Gözyaşı kana, ölüm yaşama,
Bahar papatyalara,
Ellerin ve tenin papatyalara karışık,
Kokusunu kokundan ayıramadığım papatyalara!...! .
Umutlar, taze ölü bir gelin
Mezar taşında adı yazmayan... !
En çok da
Ben kendime karışık.
Her şeyim, aşkım, ruhum karmakarışık.