Karlık Şiiri - Zeynep Kırmızı

İsmi ala harman kaldı dillerde
Cıvıl cıvıl öten kuşların nerde
Özden evlatların ırak ellerde
Gül açmaz yüzünde ağlarsın karlık

Günlerin geçmiyor matemsiz yassız
Sükuta bürünmüş minarem sessiz
Hüzünlü camimiz secdeler ıssız
Deyipte karalar bağlarsın karlık

Sekizyüz yıllık tarihin var senin
Adınla adaş boranla kar senin
Kartalı kaybolmuş kayalar senin
Bakıp yüregini dağlarsın karlık

Süslerdi dağını davar sürüsü
Yalavaç yaylası çayır korusu
Yanık öz manen bittimi sorusu
Düştükçe aklına ağlarsın karlık

Kerpiç duvarların lal mi dilleri
Ne civanlar gezdi darca yolları
Vurdukça göysüne saba yelleri
Ah edip mevlaya söylersin karlık

Köprü kurdun akgedigin belinde
Türbedardın o civarın dilinde
Kurtuluşta kocatepe yolunda
Şeref sancağını tuğlarsın karlık

Çatal çeşme senin canın ciğerin
Türk ocağısın bilinmez deyerin
Geçmişine bakıpta derin derin
Kırılmış gönlünü eylersin karlık

Suları çekilmiş suvalık akmaz
Vefasız dostların yüzüne bakmaz
Garip kalmış dağlar yükünü çekmez
Mahsun kederini dinlersin karlık

Şuhut ovasına candın özünde
Deyer biçilmezdi ilim sözünde
Mekteplerin yandı göçlük közünde
Acıyı bastırıp inlersin karlık

Çoban tepesini çakallar tutar
Viran bucaklarda baykuşlar öter
Sahipsiz yurt olmak ölümden beter
İmdada çağırıp ünlersin karlık

Namazgahta gizli mucize kuyu
Şafiden şifalı yudumluk suyu
Yatırdın koynunda erenler boyu
Gönül hanemizde serversin karlık

Bağ yakası türlü çiçek açardı
Kademkuzun keklikleri uçardı
Ceviz dere tatlı sular içerdi
Hepsi mazi oldu neylersin karlık

Zeynep gölpınar kırmızı