Kabuslarim vardi benim yalan uykularda
Umutlarim vardi benim su kisacik hayatta
Dostlarim vardi benim acili aksamlarda
Bir nefeslik sigaram vardi seni düsündügüm anda
Bir sevgin vardi icimi yakan kirik kalbimde
Sen yokken sakladim onlari siir ormanima
Gülmek zordu aynı zamanda yalandı, acılarla
Yani bakamıyordum hayata pembe gözlüklerle
Yoksun ya
Ateşe verdim ağaçlarımı
Yaktım yüreğimi
Küllerini savurdum rüzgara
Sensizlik yakiyor bedenimi
Aci veriyor yoklugun bana
Kolay degik yürek kaniyor
Yürek öksüz, yürek sensiz, yürek bitmis,
Yok olmus yoklugunda benligim
Yarim! bilmezmisin ölüm var
Sensizlik düslerimi parçalamis
Ölüme inandigin kadarim
Aklimda hep o güzel gözlerin masmavi
Aklim ölü deniz, gözlerin donuk
Sensizlik okyanus, umutlarim bulut aslinda
Bense hala arkana bakmayip gittigin yerdeyim
Yalnız aglayarak daldigim bi uykudan
Sensizligin gökgürültüsünde uyandım
Kanayan gozlerimin kabusu var hafızamda
Ölmeyi özledim sanki
Her başımı önüme eğişimde
Artık duramam buralarda daha fazla
Gidiyorum Ankara'dan
Sen agla aglayabildigin kadar o donuk gözlerinle
Ve üzül üzülerbilirsen o tas kalbinle
Ama beni arama...adımı da anma
Dayanırmıyım buna bilmem ama terkediyorum bu kenti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!