Bütün köylü sevmiştik onu
Dostumuz, anamız, babamızdı bizlerin
Öğretmenimiz değil arkadaşımızdı
Karlı şubat ayında arkasına bakmadan
Bırakıp gitti bizleri yapayalnız ortalıkta
Ne dal bıraktı nede nede yaprak gövdemizde
Attı bizleri, bıraktı gitti çöl ortasında
Okul açıldı; öğretim başladığı zaman
Güneş gitti, karardı okulun önü
Bülbüller bile şakımıyor artık
Ağaçlar, taşlar bile küsmüştü dünyaya
İstiklal marşını okuyamadık
Yoktu aramızda Emin öğretmenim
Turhaniyem boynum bir köşede
Oturdum sessizce öksüz çocuk gibi
Defter, kitap naz ediyordu sanki
Karatahta bile konuşmadı bizimle
1966 şubat ayında vefat eden öğretmenim Emin USLUER'in anısına yazdım.
04.10.2005 AŞIK TURHANİ-ANTALYA
Kayıt Tarihi : 3.12.2005 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!