Karlı Dağların Bekçileri'ne

Bir başkaydı gökyüzünün rengi
Karlı bir şubat gecesinde…
Hava çok soğuktu,
Soğuk,
Kalleş değildi düşman gibi…

Yıldızlar gökte donmuş,
Vurgun yemiş gecenin ayazında yüreği,
Dağların buzullarına savrulmuş karasevdası,
Göğsünden avuçlarına süzülen kandaydı
Al bayrağa kavuşmanın sevinci…

Geçit vermedi
Sevdasının heybetine tutulan dağlar,
Ölümle yaşam arasını
Sıyırarak geçen kurşunlara…

Bir yandan kurşun ıslıkları
Kin kusarken gecenin karanlığında,
Aydınlandı birden gökyüzü
Şafak şafak...
Çanakkale’den bir sesti,
Göklerde yankılanan!
Ölmeyi emrediyordu…

Ölüm, belki uzaktı belki yakındı.
Korkusuz bakışlarına işlemişti vatan sevgisi!
Gözlerinden parıldayan mavi ışık
Zaferin daha yakın olduğunu
Yazıyordu geceye…