Karlı bir Gece Şiiri - Ozan Oğuz

Buz tutmuş nehrin kenarında
Yansımanı görüyorum
Bir zamanlar...
Seninle ben burada...
Sesleri duyuyorum;
Neşe içinde seçilebilen
Kalp atışlarını...

Kar yağışı bir güzel olurdu ki gece
Titreyen bedenlerimizle
Ve ıslak kıyafetlerimizle
Güneşin doğuşunu beklerdik.
Ağaçlar gibi olmak isterdim
Üşürken ben...
Soğukta dimdik dururlardı
Bükülmezdi gururlu dalları

Gittiğinden bu yana
Çok zor oldu güçlü görünmek
Eymedim hiç başımı
Ama unutmadım da
Hep içime aktı gözyaşları
Birikti ve alevlendi
Yürürken gecede
Yolumu aydınlattı

Yine kar yağıyor gecede
Yüzü silik, pusun arkasında
Işıklar belli belirsiz
O ise onların da ardında
Çok uzaklarda...

Yaz ve kış gibiyiz onunla
Yaşanmış baharlar var hep aramızda.
Olabilmek için:
Gece süzülebilmek için
Konabilmek için yavaşça omzuna
Akabilmek için yüzünden
Ve Sıcak teninde erirken
Nefesini hissedebilmek için
Kışı bekleyemem öylece:

Güneş olup işleyebilecekken içine
Dokunabilecekken nemli tenine
Rüzgar olup sarabilecekken incecik belini
Beraber yaz olabilecekken;
Bir olabilecekken biz
Şu an ve burada;
Ya şimdi ya da asla.