Karlı Bir Ankara Gecesi Şiiri - Ahmet İnce

el ayak çekilmiş sokaklardan
bütün gece kar yağıyor Ankara’nın kalbine
tatil yağıyor öğrencilere, öğretmenlere
ıssız parklar, çocuk bahçeleri
şimdi kar altındadır
rüzgarın soluğuyla şarkı söylüyor
dallarda ışıklar
bütün pencerelerde indirilmiş pancurlar
kapanmış perdeler

bu saatte bir ben ayaktayım
kar altındayım
kentimin ışıklı bulvarlarında
sessizce yürüyorum
düşlerin bahçesinde yitik cennetler arıyorum
sarhoş bir hülyanın kollarında
kar kokusunda
yürüyorum sessizce Ulus’tan Kızılay’a
Kızılay’dan 100.Yıl’a
yolda sayfalar dolusu
yazılmış, çizilmiş kalbim
kalbimin karşısında
hüzünlü ışıklarla öpüşüyor Hitit Heykeli
selamlayıp geçiyorum kentimin talihsiz simgesini

bir türlü ayrılamadım senden
güzel kentim Ankara
özgürlüğüm de sendedir tutsaklığım da
senin zindanlarında açıldı kalbime yara
tüm acılara karşın yine de
seviyorum seni Ankara

bu gece ayaktayım
kar altındayım
bir benim nöbette
saatlerdir inatla yürüyorum
özgürlüğün koynunda mutluluk arıyorum
sonunda evimin kapısındayım işte
kentimin şafağı gözlerime saplanıyor
yorgunluğun yüzünde ışıyor sabah
“elveda”diyorum, tükettiğim geceye
ve ”merhaba” diyorum yeni güne
yeni bilmeceye

Aralık,1994 Ankara