Karların Fırtınası Şiiri - Emirhan Vardar

bu gece yoğun bir kar lütfedildi
sağanaklar
yanında sancıları da getirdi
toprağın altında
terk edilmiş ruhların titreyen kemik çıtırtısı
bembeyaz uyanacak sabaha
karmaşık hislerin kararmış ideası
bu gece
derin bir aşk ziyaret etti dışlanmış kalbimi

kara meleği karların
hiç gitmeyecekmiş gibi alacaklı
ve bir an dile gelmez duygularım
kapımın önündekiler gibi sağanaktı
bu gece sessiz bir inilti
ağlayan kalbimin masum karları öldürmesi
an meselesiydi her şey gibi
bu gece her şey sevgiye ihanet etti

bu yıl
getirdi somut bir hayal kırıklığı
takvimlerin armağanı
hediyeler çöplüğünde
paketi yırtılmış bembeyaz bir sevda hırkası
baştan başa yamalı
layık bulamadım üstüme geçirmeye benliğimi
oysa çok üşümüştü aşk şimdi
donuyordu acı soğukta son gecede
karların kumaşıyla titreyen bu aşkın terzisi

yerini çaldı bulutların
hüzün hasret evham ve intihar hevesi
yorulunca nur yüzlü taneler de
duygular karların aklını çeldi
bu gece hasret yağacak sabaha kadar
son seferiymiş gibi
bir daha gökyüzünü ziyaret etmeyecek bulutlar
gökyüzü çoktan gitti

bu sabah son bulacak gurbet
yanına aldı beni karların fırtınası
rüzgarla beraber sürükleneceğiz
üşürse diye gönlüm onu geride bıraktım
arınacağım duygulardan güneş doğmadan
özlemden ve soğuktan
sırtımda olur da üşürsem diye
saçlarından örülmüş kara bir sevda hırkası

bu gece üşüyeceğim sadece
duyduğum tek ses
ruhların ağlaması
gördüğüm tablo gözlerinden de beter
görememek seni
yıkıcı his yakıcı hayal
en büyük kabusudur bilinçaltımın
bu gece hasret sabaha kadar
bütün bir gökyüzü yağacak üstüme kar
bu çok yoğun bir sağanak
müthiş bir acı