Karları Yakacağım

Sen ihanetin tadına vardığın gün
Ben o günü matem günü ilan ettim.
Vallahi yapmadım deme sakın ha!
Âşık yürek hisseder bunu unutma!
Beni yalnızlık saracaksa sarsın.
Seni asla affetmeyeceğim.
Bu aşkı zamansız kirlet tin.

Ah sen! Ah beni neden sevdin?
Neden ihanetinle sattın?
İhanetin tadı güzel mi geldi?
Onun dudakları güzel miydi?
Onun gözleri yakamozlu muydu?

Şimdi ben, gündüzlerimi geceye salıp,
Sol yanımı, karanlıklara dayadım.
Ben, bu gün, senin ihanetinin öfkesiyle,
Karları yakacağım!
Çayır çayır, yaktım.
Yandıkça, Elmas gibi, parlıyorlar.

Birde kardan adam yaptım.
Onu da yaktım.
Yakamozdan, beter yansıyor be yârim!
Rüzgâr estikçe,
Ahhh ah! Yüreğim, içim yanıyor.
Affetmem seni asla!
Dudaklarımı mühürleyip,
Yüreğimi nadasa salıp,
Bu gece yatacağım.
Senin hayalini bile kovacağım!
Git tüm benliğimden.

Soğukta donup,
Belki bu gece, öleceğim
Amma seni af etmeyen, bir ölü,
Bir Allahın kulu, olacağım.

Kirletmeseydin keşke bizi!
Şanına yenilmeseydin.
Ne buldun? O şanında söyle!
Şanlı değil!
Dağda çoban olsaydın keşke!
Sevdamıza, ihanetin lekesi düşmeseydi.
Bu ihanetin izini,
Şimdi kırk değil!
Kırk bin, dalgada kırklasam da,
Ne lekeli aşkımızı, nede seni,
Temizleyemem…