Karlardan güneş topla bana

gecenin demi sesine inerken,
ve sevda gözlerinde yeni yeni belirirken;
umutsuz harfleri okuma bana,
kimdim,neydim,hiçtim biliyorum kalbinin kıyısında,
çokta kırılmadım bunlara;
biliyordum sevmek aşktan,
kavuşamamak sevdadan dı,
bu yüzden seni sevmekten geçmedim ben!
elimden ne kadar alınsanda bir el tarafından,
unuttukları bir yerde kalbimde kaldın sen.
hala senliyim,
hala sende yüreğim ve inceden hüzünlerdeyim,
hadi karlardan güneş topla avuçlarıma,
gündüzden geceleri ayıkla,
olmadık senler ver bana,
dikeni evde kalmış güllerle tut elimi,
yüreğinden tuttuğum hiç bir şeyi bırakamam ben.
karşılıklı sevdalardayım gözlerin yüzünden,
bir şehir den gel bana,
bak! bir daha söylüyorum öyle rüzgara durma,
sen ne kadar rüzgara dursan,
özleminin artçı sancıları git gide çoğalıyor içimde.
bir gün deprem gibi sana yıkıla bilme ihtimaline yenik düşe bilirim.
bu gün durakta beklerken farkına vardım yine,
seni isteyen bir yanımı canlı unutmuşlar içimde,
ortalık yerde ağlamaktan utanmadım yine,
ağladım iki kelime,
üçüncüde sustum,sonra göğe baktım güldüm biraz,
duydun değilmi dedim beni içimden duyana,
olur olmadık yerde ağlama alışkanlığı oluşturdu ayrılığın yüzümde.
bu yüzden ne kadar özledim desem de gel/me bu şehre,
elimden tutarsan seni severim biliyorum yeniden.
ve bir umut ol gelme! bu şehre sokaklarında yürüme,
nefesini caddelerinde gezdirme.
alışmadım yokluğuna varlığını unutmuş ta değilim,
ve hala diye bir kelimenin devamını içimde haykıra bile bilirim.
bir gün ayan olursa diye ağzımı kendi ellerimle dikiyorum.
bu nasıl sevmek deme,
bunu ellerine veriyorum,
gelirsen bu şehre gözlerime beton dökerim,
ayaklarımı toprağa dikerim,
ve gökte kaç yıldız varsa hepsini indiririm,..
adreslerimi karanlığa itelerim.
alışmadım ağrılarıma,susmayı da ziyade saymadım,
sadece gitmek nedir öğrenmek istedin
bende ses etmedim.
etmemde bilirsin.
.sen olduğun yerde kal,
ve rüzgara karşı durma yeter...