Karlarda Hüzün Şiiri - Mustafa Yıldız De ...

Bu sabah bembeyaz karlarda,
önüme çıktı bir kadın, upuzun saçlarıyla...
Gözünde yaşlar vardı, belli ki gönlündede yas!
Anlamadım halini, bu kadında bir tuhaflık vardı.

Ayağı kaydı birden, kapandı beyazlara,
yardım edip kaldırdım, tuttum ellerinden,
Bakamadım gözlerine kaçırdı gözlerimden!
Paltosunu temizleyip, bir teşekkür etti derinden...

Baktım ki, bu da yaralı
Kimbilir kime aşıktı,
kimbilir kimden ayrıldı.
Bu bembeyaz karlarda,
Onu ağlatacak bir yar mıydı?

Bir ocağa girdik,
demli birer çay içtik.
Bir sigara yaktı, bir de dumanına baktı.
Bir 'ah'çekip ta yüreğinden,
kapattı gözlerini, hayallerini, avuçlarında
sıktı...

Anladım ki, bu da sevdalı
sevdiğine O, sadece ayak bağı.
Anımsadım kendimi,
bu kadın bendende kahırlı.

Sordum ismin nedir;
söylemek istemedi, hıçkırdı yeniden,
kapandı dizlerime; Kader dedi, KADER!
Dedim Kader, ama! ama ağlama yeter...

Daldı tekrar düşüncelerine, mazisine
ve hiç bilmediğim sevgilisine!
Ben boynumu bükebildim,
onun bu haline...

Anlatmaya başladı;
sevdiği uzunca boyluymuş, mavi gözlü...
Baharımın papatyası deyip, gönlünü edivermiş.
Bir sarışının soğuk kollarında,
onu bir anda unutuvermiş.

Aldanmış, seviyor sanmış,
Nağmeli sözlerine bir anda kanmış.
Bu bembeyaz karlarda,
Hep o mavi gözleri aramış...!