Karlarda Gömülüyüm Şiiri - Fevziye İldeniz

Kırık,dökük,yitik anılar gibi
Ben de senden çok uzaktayım sanki
Sen kalbinde yaşatmadıkça beni,
Karlarda gömülüyüm örtüm beyaz.

Buz dağları erir, buzul kardayım
Yüreğin hiç sızlamazsa,yasdayım
Sana ulaşmadıkça,tipideyim.
Kayıp çöllerde,fırtınalardayım.

Gözlerin bakmadıkça,hüzün yağar
İki damla yaş,buzul seli olur.
Kirpiklerim,beyaz kırağı tutar
Silmezsen okyanuslar çoşar ağlar.

Görmemişim yeşeren ilkbaharı
Kucak dolusu çiçek açan yazı
Yaklaşmış; sonbahar kuru dalları
Ömrümün gaz lambası isli kışı.

Geçen senlerden bir gün istesem
Farzımuhal; anılara dokunsan
Viran olmuş hatıramı dolaşsan,
Belkide affedersin, anımsarsan.

Bir nağme duysan, içinde ben olan
Kulakların çınlasın, silinmesin
Hatıram gözlerinde sahnelensin
Seni sevmekten asla vazgeçemem.

Omuzlarındayım bil,son kez inan
Senin için bebeğim,ne yaparsam
Bu güfte senin,dilinden düşmesin
Tek kelime kayıp; sen; unutursan.

Seneler sonra birgün, kader bu ya!
Yanında ben olmayınca, veda ya!
Hatıramla vedalaşma, hayat ya!
Beni hatırlamayı unutma, gam ya! !

(13.11.2005 Ağrı)