Karlar Yağıyor Şiiri - Arif Vefik Çınar

KARLAR YAĞIYOR

Vurgun yiyen sancılı geceler,
Kızıl şafaklara acılar doğurdu.
Yeşeren umutlar, tatlı düşler
Sıcak yataklarından , enkazlara kovuldu.
Yükseldi arşa feryat , figan
Kördüğüm hıçkırıklar , gözyaşlarında boğuldu.

Karlar yağıyor melül , mahzun
Ateş düşen yüreklere.
Kulaklar sağır , diller suskun.
Cam parçalarından yansıyan ,
Acılar bıçak bıçak.
Rengini kanatır ufkun.
Düşünceler perişan , akıl çırılçıplak.
Bilmem ki nasıl anlatılır ,
Nasıl yazılır bunlar ?
Kalem yaslı , kağıt ıslak.
Yırtıldı vatanın bağrı ,
Yarıldı fay fay.
Nice canlar gidiyor Allah'ım !
Bitmiyor say say .
Kükreyen evlad- ı vatan
Yardım için yarışır.
Karınca kaderince
Kurumuş çatlak dudaklara ,
Yanık cîğerlere su taşır.

Karlar yağıyor ;
Anaların , gelinlerin üstüne
Hüzünlü mü hüzünlü.
Savrulmuş yerlere eşarpları , tülbentleri
Kiminin deseni güllü çiçekli ,
Kiminin kenarı mor üzümlü
Geçmise veda ederken
Havada uçuşan yırtık, tozlu perdeler
Dua için Allah'a açılır çaresiz eller.

Karlar yağıyor
İhmallere , ihlallere kefen kefen
Acılar acıları sarıyor.
Molozların arasından uzatmış elini
Kırık oyuncağıyla, bir küçük beden
Annesini arıyor...

Arif Vefik ÇİNAR
12.03.2023 Bünyan/KAYSERİ