KARLAR YAĞDI İSTANBUL’A LÂPA LÂPA...
Ah, sevgili komşular.... Ah, güzel gönüllü, can dostlar... Hiç unutulmayacaksınız... Ömrüm oldukça, o güzel anılar ve eski fotoğraflar, yaşatacak hep o geçen günleri...
Yıl 1998... Erenköy’ de yeni bir çevre, yeni taşındığımız bir ev... Bilmediğim bir çevre. Mutaassıp insanların oturduğu bir apartman. Eşim, rahmetli annem ve ben, tatlı bir heyecan içindeyiz. Apartmana girip çıkarken karşılaştığım komşu kadınlara gülümsüyorum. Nedense karşımda sanki bir duvar varmışcasına durgun ve gülümsemeyen yüzler... Tebessümüm dudaklarımda donup kalıyor. Oysa ne umutlarla tutmuştuk bu evi... Ben de bir insanım onlar gibi…
Ev sahibemle tanışıyorum. Başörtülü, sakin bir insan. Ayak üstü konuşmalarımdan, onun da şiir yazdığını, kitap okuduğunu öğreniyorum. Dingin ve gülümseyen bir yüz, bana huzur veriyor.
Nihayet taşındık. Bahçede, merdivende rastladığım donuk yüzler moralimi çok bozuyor. Sanırım, ben başörtüsü takmıyorum diye bu davranışlar... Şimdiye kadar, benim başı kapalı veya açık, yaşlı veya genç birçok komşum oldu. Hepsi ile son derece içten ve unutulmaz dostluklarımız oldu. Bu durumu çok yadırgadım ve çok üzüldüm. Bir yandan temizlik yaparken, bir yandan da eşyaları yerleştiriyorduk. Kapım çalındı. Açtım. Son derece sıcak bir tebessümün yüzünü kapladığı biri gülümsüyordu bana. ’Hoş geldiniz, ben Aysel’, diyerek hazırladığı bir tepsiyi ve mis gibi demli çay kokan çaydanlığı bana uzattı. Bir kaç gündür buz gibi olmuş yüreğim, o anda sıcacık bir güven duygusuyla ısınıverdi. O kadar mutlu etmişti ki beni bu güler yüz, sanki bir zaman önce vefat eden ablamdı kapıda bana gülümseyen o yüz... Samimiyetle teşekkür ettim. Ve o asla unutulmaz sevgili dostum, arkadaşım Aysel Hanım’la dostluğumuz başladı bu şekilde.
tuzak ev,dilsiz baba,yenik anne...
İşte hepsi bu...
Hayallerini yak,evi ısıt.
Gideceğin en büyük oda arka odan.
İçerden sesleri geliyor annenle babanın,
Tüm şiirlerinizde ve yazılarınızda,o kadar içten ve doğal yazıyorsunuz ki..Yüreğinizin güzel sesi ve masumiyeti her bir dizede hissediliyor 'Bendeniz'' tarafından..
Sevgilerimle gönül Dost'u..
Evet, Bir solukta okudum yazınızı. Yok oluyor malesef böyle dostluklar. Söyleyecek söz bulamıyorum.
Kırk yıl sonra öğretmen okulundan arkadaşlarımızla buluştuk. İnanılmaz duygusal anlar yaşandı. Hatta birbirimizi tanımakta zorlandık zaman zaman. Gerçek dostluk ve arkadaşlık bambaşka.
Ne güzel yazmış Aysel hanım:
Karlar yağardı, ve yağdı da İstanbul'a lâpa lâpa...
Yalnız ben vardım o çatı altında.
Kar sendin...
Kar bendim...
Kar bizdik...
Karlar yağdı... Yağdı, eridi, eridi, eridi..
Güzel benzetmeydi.Ama bilmezsiniz su ölümsüzdür, su dönüşümlüdür. İnsanların gerçek dostlukları gibi.Araya yıllar ve yollar girse de eminim ne yüreğinizdeki sevgiler azalır. Ne de o tertemiz dostluğunuz erir. Kutluyorum üç silahşörleri olanca sevgimle...
Güzel dostum ne güzel yazıyorsun, senin ellerine her şey yakışıyor her şey.:)
Sanatkar arkadaşım senin dillerine şarkılar şiirler nasıl da yakışıyor...
Dostluk da yakışıyor arkadaşlık da o kocaman yüreğine...Canım arkadaşım, bardak dolmadan taşmıyor, taşırdın beni işte şiirlerinle...
Şiirlerini ararken unutmamın imkansız olduğu hakkımdaki o güzel yazıların...Her güzelliği kendine de, her iyi şeyi dostlarına da yakıştırıyorsun...
Hamarat arkadaşım, yetenekli güzel şair dostum.
Dünyanın bütün güzellikleri, ve her renkten her güzel kokusu ile mest eden çiçeklerden bir demet hazırladım, üzerinde yağmur damlaları sana gönderiyorum hadi al
hoşça kal dostum hoşça kal!
Bugün 26 Ağustos 2011... Sevgili arkadaşım, canım kardeşim Aysel Akdikmen'i, Heybeliada'da, ramazan, cuma günü ve Kadir gecesinde toprağa verdik. Asla unutmayacağız. Allah rahmet eylesin. Bu şiiri de onun gibi unutulmayacak. Nur içinde yat sevgili Aysel Hanım....Seni seviyorum. Orda oğluma ve sevenlerimize selam söyle. Hâlenur Kor
Karlar yağardı, ve yağdı da İstanbul'a lâpa lâpa...
Yalnız ben vardım o çatı altında.
Kar sendin...
Kar bendim...
Kar bizdik...
Karlar yağdı... Yağdı, eridi, eridi, erdi...
şu anda kar yağarken istanbula bu şiir aldı götürdü eskilere...
ne güzeldi sevgilerimle arkadaşım...
Sonra, daha sonra bilgisayarlar, plâzmalar, teknoloji, dolap vs. vs. derken dostlar
büyük evlere, çok odalı, bol eşyalı, mülklere göçtüler. Mutluluk, oralarda olur dediler. ve o eski günlerden eser kalmadı. Esiri olduk onların. Teşekkürler böyle bir şiiri bizlere sunduğun için.
İstanbul'a bu sene lapa lapa karlar yağmış ne güzel bizim memlekete her yıl 3 metre yağıyor. Sakın huylanmayın aka şaka Güzel bir şiir yazmışsınız gerçekten sizi kutluyorum kalemine yüreğine sağlık 10+ puan Saygılar.
Nefis bir paylaşımdı.
Her ikinize de candan sevgilerimle.
ÇOOOOK GÜZEL Dİ......
SEVGİER SUNUYORUM GÜZEL YÜREĞİNİZE......ESEN KALIN.........
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta