Karlar(l) a Yakacağım Şiirlerimi

Karlar(l) a yakacağım şiirlerimi bu gece
Üşüyecekler…

Kar dökülüyor üstüme
Yüreğim tanelerine kelepçeli sanki
Çimlerden çalıp,
Gözrime çiğ sürdüm
Alnımdaki çizgiler buz kesti
Düşüyorum
………

Sırlı aynalarda sırra kadem basıyor suretim
Yitiyorum kalabalığında yalnızlığın
Ve hep apansız bir sirayetle
Zamansız uçukluyor gözlerimde ayrılık
Amansız bir illet gibi yayılıyor hücrelerime
İliklerime işliyor…
Ve ruhuma…
Acıyorum…

Ardı-arkası kesilmiyor med-cezirlerin
‘’Gitmek mi zor, kalmak mı zor’’
Tersine akıyor nehirlerim,
Karlara olan hasetinden
Gürültüsüz geliyor yağmurlarım…
Bilmiyor üşütmediğini…
Yalnızca,
Islanıyorum…

Bu kent beni bir gün yolcu edecek
Nasıl da yorgunum
Nasıl da üzgün
Ağır bir yük gibi ömrüm omuzlarımda
Çaresiz…
Yaşıyorum
Ve esmer serencam bir bahar…
Gözlerimin bulutlara özentisi
bu gece vuslata erdi…
Yağıyorum…

Daladı yine aşk yüreğimden
Bileklerim kan içinde
Canım çok acıyor anne
Bu şimal, ne edepsiz, ne yüzsüz hısım
Saçlarımdan asılıyor
Ben uzak dursam da rıhtımdan
Gemiler karaya vuruyor
Sevdalar sırtımdan...
Ve her defasında
K a n ıyorum...

Kaç kez kan sıçradı düşlerime bilsen
Kaç kez yarım bıraktım intihar mektuplarımı
Artık ne bedenime dönebilirim ne de ruhuma!
Çatlamış aynalardan sızan kanım pıhtılaşırsa
Terkedecekmiş azrail teni…
Ya tin’ime bulaşan nefret!
Şimdi ben ne ölüyüm ne diri
Kıyam’a sürgünüm…
Gidiyorum…

Karlar(l) a yakacağım şiirlerimi bu gece
Üşüyecekler…
Sonra Saint Pierre’in duvarlarında kurutacağım küllerini
Ve Asi’ye savuracağım
Akdeniz’e
Hüznünde yoğrulduğum sulara
Tüm delilleri karacak çocukça sevgimin
Piç damgası yemiş masum duyguların inadına
Senden sonra da yazacağım…
Biliyorum…
SENDEN SONRA DA SEVECEĞİM…

Karlar(l) a yakacağım şiirlerimi bu gece
Üşüyecekler…
VE…
BİTECEKSİN SEN…

Bursa; 07 Şubat 2010