Karlar Eriyince Şiiri - Mehmet Şahan

KARLAR ERİYİNCE

Ne kadar da necis varmış yurdumda,
Karlar eriyince kalmış ayazda!
Kemirerek habis yapmış sırtımda,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

Bulguru haşlamış aşı geçirmiş,
Huzuru taşlamış başı geçirmiş!
Burnumun dibinde kışı geçirmiş,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

Olmayacak gibi germişler yayı,
Doymayacak gibi yemiş dünyayı!
Doğmayacak sanmış güneşi ayı,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

Kendi etrafına korkusun yaymış,
Gülün erbabına kokusun yaymış!
Yediği kabına dokusun yaymış,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

Karın altındayken keyif çatmışlar,
Kârın farkındayken rahat yatmışlar!
Nurun çarkındayken ruhu satmışlar,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

Pîr-i Fâni der ki; mevsim dönende,
Hakk’a haval’ettim hırsım sönende!
Zemheri boyunca haltlar yenende,
Karlar eriyince kalmış ayazda!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
25.04.2019 - İSTANBUL