Karlar eridiğinde gelinliğin olsun çiçekler

İçimden gelmiyor bir şeyler yazmak
Çok acı imiş meleğim sensiz yaşamak
Zor dayanmaktayım isterim boşalmak
Dün kar yağdı üstümüze zor koşmak

Elbet biliyorum artık bunlar boş sözler
Kan çanağına döndü seni arayan gözler
Mevsimidir kar yağmakta can seni özler
Karlar eridiğinde gelinliğin olsun çiçekler

Akşam karanlığında burkulur yüreğim
Dün mezarına kar yağdı mı meleğim
Yağmur yağınca ıslandın mı bebeğim
Üç ay geçti hasretliğin var mı bilmem

Bu gün doksanıncı günün ölümünün
Bir acı var gerginliğidir belki yüzümün
Hayallerin perdelenmekte iki gözümün
Mahşer bir yararı olacaksa sözümün

23 Eylülün Pazarında karardı dünyam
Seni elimizden aldı seni yüce Mevla’m
Dumanlar yükselir kör zamanda ortam
Kırıldı bütün hayallerimiz durdu yaşam

Her şeyde canlanmakta eşyalar anıların
Mübarek yüzünü okşarken ne idi hayâlın
Seni tüketmişti acıların kalmadı mecalin
Azrail geldiğinde nasıldı halin acıdı mı canın

Dualarla kara toprak üstüne düştüğünde
Makberi dillerin nidası olmayan dönüşünde
Elifler mertek olur sana her seslendiğimde
Son gülüşündü meleklere beyaz kefenin de

Bahar geldiğinde yüreğim ağlayacak acıyla
Ayrı geçen akşamlar kıvranmaktayım sancıyla
Tozduğun yerleri hatırlatacak ilkbahar yazla
Gözlerim arar seni işaret vermekte parmakla

Fani dünyada acıların eceline yol oldu ne diyeyim
Yeşil otlar kayboldu kara bir sis var nasıl geleyim
Ben halsiz kaldım çiğdem çiçeğim resmini seveyim
Ölüm hepimiz için hasretim kor oldu dua edeyim

Z.ÇVŞ
Teaching Assistant Researcher, Writer
[email protected]
Düzce 23.12.2012 – 00.08