Karlar Altında Şiiri - Nuh Karaaslan

Mavi gökyüzünden,
Sağanak karların beyaz yalnızlıkları düşüyor, yeryüzüne.
Soğuk ve ayaz saklı bir gün;
Ateşli üşümeler içinde...

Sarkıt buzları, yılışık bir şekilde sarkıp sarkıp sırıtıyor;
Tanıdık-tanımadık herkese,
Bildik-bilmedik her şeye…
Asık yüzlerin hepsi, sıcak bir idam sehpasından düşer gibi
Sahipsiz…

Herkesin , her şeyin üzerine…!

Karlar altında;
Boş sandalyedeki adam ayağından; yalnız kadın en başından üşüyor…
Buğulanmış ateş çadırı, gövdenin hemen altında; 
Ayakla baş arasında…

Yorulmuş bir sevda; sahipsiz çoban yıldızı gibi
İmgesiz…
Yudum yudum düşüyor ateş çadırına, erimiş kar taneleri gibi
Sessiz…

Mavi gökyüzünden,
Sağanak karların beyaz yalnızlıkları düşüyor, yeryüzüne.
Soğuk ve ayaz saklı bir gün;
Ateşli üşümeler içinde...

Herkesin, her şeyin üzerinde...!