İnsanlar vardır,
Sığ sularını bulandıran;
Derin görünsün diye.
O an,
Usa vurup;
Kurtarmıştır kendince.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Ani bir,
Farkındasızlık başlar,
Ruh yırtılır;
Aklın düşlerinde...
işte hep bu farkındasızlıklar değilmidir ki..sığ suları bulanıklaştıran..ne olduğumuzu kim olduğumuzu nereye gittiğimizi farkedemeyen farkındasızlıklar..insanın gözünü kamaştıran keşmekeşlikler,yavanlıklar/yavandalıklar..ve yırtılan ruhlar/yırtınan ruhları görmeyen körlükler..ütopik düşler...kısacık gibi görünen bu güzel şiir de ne çok şey anlattı bana..tşk.ler..
çok güzeldi... özellikle 'sığ suların bulanması' kısmına bayıldım, kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta