Karışıklıklar İçerisinde Sen Ve Ben

Bulutlar ile yıldızlar,
Martılar ile balıklar,
Ateş ile damlalar;
Ama sen ve ben…

Ne kadar da uzak bulutlara yıldızlar,
Var olduklarından bile değiller haberdar.
Ama bu beyazlar onlara taparlar…
Bazen o kadar kıskanırlar ki
Benim nazarımdan bile saklarlar.

İyi ki var martılar için balıklar.
Mavilerin gökyüzündeki beyaz incileri…
Ama şikâyetçi değil yüzen fosforlular;
Hatırlayamazlıktan değil bu yaptıkları,
Beyazların varlığına kendilerini kurban ederler.

Ateşinde çoğu zaman canı yanar,
Neyin fazlası olmuyor ki kendine zarar.
Ama hiç umursamazlar ateşi düşen damlalar…
Niyetleri dindirmek değil ki ateşin hararetini
Hep gökyüzünde olmaya sevdalı onlar,
Ateşe düşerlerde yine buhar olup kaçarlar…

Ama sen ve ben;

Ben seni yaşarım sensiz,
Haberin olmaz, hissetmezsin bile.
Kıskanırım seni, seni sevdiğimden
Daha çok seversin beni diye…

Ve korkarım seni kaybetmekten.
Rastladığım en gerçek, en güzel varlığı yitirmekten,
Yüce Yaratan’a ederim senin için kendimi kurban…

Bazen öyle yakarım ki canımı
Ruhum can çekişir kalbimin üzerinde,
Azrail dolanır etrafımda,
Teğet geçer gözlerime, her seni gördüğümde,
Buz gibi nefesi yakar bedenimi her seferinde…

Varlığında, gölgedeyim bulutlar altında,
Yokluğunda, kafeste kuşum zifiri zindanlarda…

25.06.2008 (23:23)